İmam Gazzalı demiş ki: “Kim kendini üstün görürse, Allah onu alçaltır.”
Bazı insanların sesi şifadır, bazılarının yüzü şifadır, bazılarının konuşması şifadır, bazılarının sohbeti şifadır, bazılarının gülüşü şifadır, bazı insanların ise varlığı şifadır…
Beklediğini Allah'tan bekleyenin hüsrana uğradığı görülmemiştir…
Birilerini kırdığında yüreğinde en ufak bir burukluk dahi tezahür etmeyen kişilere mesafe koyun. Çünkü onlar ne yar olur, ne yaren; ancak ve ancak el olur…
Seni incitenlere söyle: Allah unutmayacak…
Güzellik, para pul, makam yere düşer toprak olur, yok olur; iyilik sere düşer, göğe çıkar, vesselam bakî kalır… Eğer bir şeye tüm kalbin ve zihninle inanırsan, hayatına çeker, istediğin gibi sonuç alırsın.
İnsanlar yaptığınız iyilikleri belki nankörlük edip unutabilirler; fakat adınız her anıldığında makbul bir insan olduğunuz gerçeğini vicdanları onlara hep hatırlatacak.
Fani yaşamdaki mevcudiyetini her şeyin önüne koyan insan gaflettedir…
Biriyle yol yürür, zaman geçirir, badireler atlatırsın, bu süreç boyunca ‘tanıma’ devam eder. Onca zaman geçirdikten sonra bir şey olur ve birdenbire onun sana ne kadar yabancı olduğunu idrak edersin. Tanıma ilk anda olup biten bir hadise değil, devam eden bir süreçtir…
Neden beni sevmedi, neden beni buna layık görmedi diye sorma, sorgulama. Birinin sana tevessül etmeyişi senin değersiz ve dostluğa layık olmadığın anlamına gelmez. Herkesin gözünde kendi yerini gör ama başkaları yüzünden kendini değersiz hissetme…
